حمل و نقل عمومی در استانبول

حمل و نقل عمومی در استانبول ترکیه

حمل و نقل عمومی در استانبول

حمل و نقل عمومی در استانبول شامل یک شبکه اتوبوس ، سیستم های مختلف راه آهن ، funiculars است ،

و خدمات دریایی برای خدمت به بیش از 13 میلیون نفر از شهرستان در سراسر منطقه گسترش 5712 کیلومتر مربع است.

برای اطلاع از تور استانبول در سایت فیکس تراولز کلیک کنید.

تاریخچه حمل و نقل عمومی در استانبول

یک تراموا قرمز منتظر مقابل ایستگاه بِی اقلو از تونل (1875) در انتهای جنوبی خیابان اتیکالل وجود دارد .

حمل و نقل عمومی در استانبول به تاریخ 30 اوت 1869، هنگامی که یک قرارداد ساخت یک سیستم تراموا در پایتخت امپراتوری عثمانی امضا شد.

با این توافق، Konstantin Krepano Efendi “Société des Tramways de Constantinople” برای 40 سال مجوز حمل و نقل عمومی را به دست آورد .

افتتاح چهار خط تراموا از سواری اسب در سال 1871 بود.

در سال اول، اسب سواری 4.5 میلیون نفر را حمل و نقل کردآکسارای خطوط بیشتر در سال های بعد اضافه شد.

430 اسب برای واگن اسبی گرفته شد، و برخی از مورد استفاده قرار گرفت و دو متر سنج، در 1000 میلی متر مسیرقرار گرفت.

شبکه تراموا در تاریخ 2 فوریه سال 1914 توسط سیم ارتباطی سرنشینان برق گرفت .

رفت و آمد در استانبول

تراموا در 8 ژوئن 1928 در بخش آناتولی استانبول در بین اوسودارو Kısıklı قرار داست.

تا سال های 1950، طول خطوط تراموا به 130 کیلومتر رسید (81 مایل).

تراموا در روزهای 12 آگوست سال 1961 و در طرف آسیا تا 14 نوامبر سال 1966 در بخش اروپایی شهر خدمات داشتند.

همان زمان که واگن اسبی شروع به کار کرد، ساخت و ساز تونل ، یک فیکسچر کوتاه بین پِرا و گالاتا، از 30 جولای 1871 شروع شد.

فانوس دریایی برای خدمت در تاریخ 5 دسامبر 1874، دومین قدیمی ترین مترو در جهان پس از زیر زمین لندن بود .

در ابتدا تنها حمل و نقل دام انجام گرفت.

در 17 ژانویه 1875، بعد از اتمام آزمایش، كانچر به عموم باز شد. هنوز هم در خدمت است.

یک خط رفت و آمد راه آهن در سمت اروپایی از شهرستان از ساخته شده سیرکچی به هدیم کوی در سال 1872،

که در سال 1873 در بخشی از آناتولی به حیدر پاشا ترمینال به ایزمیت به دنبال داشت .

عبور و مرور با وسایل نقلیه عمومی در استانبول

حمل و نقل اتوبوس در استانبول در سال 1926 با چهار اتوبوس رنو-اسکانیا در بین بیضات و کاراکی آغاز شد .

این ناوگان از 9 اتوبوس در سال 1942 به 16 اتوبوس  در سال 1955 و به 525 اتوبوس در سال 1960 بزرگ شد .

و سپس به بخش اصلی حمل و نقل عمومی در یک شهر بزرگ تبدیل شد.

چندین شرکت بریتانیایی و فرانسوی تمام حمل و نقل عمومی در استانبول را تا ژوئن 16، 1939، تاریخ ملی کردند.

شرکت تازه تاسیس İETT (شرکت Electric Tram  استانبول and Tünel ) از آن زمان به بعد از حمل و نقل عمومی در استانبول به کار شده است.

در تاریخ 27 مه 1961، ترلیبوزها در ابتدا بین توپکاپی و اِمینونو بعد از حذف تراموا استفاده شد.

با این حال، برخی از آنها بعدها به دلیل ترافیک رو به رشد در خیابانهای باریک قدیمی شهر، مانع از استفاده شدند.

در سال 1988، یک شرکت آلاشیم A.Ş شروع به کار کرد.

(شرکت حمل و نقل) برای اجرای خدمات LRT (از سال 1989)، مترو (از سال 2000) و تراموا مدرن (از سال 1992) توسط شهرداری استانبول تأسیس شد.

این شرکت هنوز فعال است و اپراتور خطوط جدید خطوط راه آهن خواهد بود.

مترو

خط اول (M1) در 3 سپتامبر 1989 بین آکساری و کارتتلپه آغاز شد .

این خط در تاریخ 20 دسامبر 2002 به فرودگاه آتاتورک رسید .

این خط 18 ایستگاه دارد و طول آن 19.6 کیلومتر (12.2 مایل) است.

در سال 2012، روزانه پذیرای 416 مسافر و بعد 210،000 مسافر بود.

حتی اگر شماره آن به عنوان خط اول باشد، در واقع خط یک سیستم LRT با ویژگی های مشترک بسیاری با خط T4 است .

از جمله سهام نورد. اگرچه اپراتور آنها متفاوت است.

ساخت خط آهن زیرزمینی در استانبول در سال 1992 آغاز شد.

خط اول (M2) بین تاکسیم و  لِوِنت چهارم در تاریخ 16 سپتامبر 2000 به بهره برداری رسید.

این خط 8.5 کیلومتر طول دارد و دارای 6 ایستگاه است که همه آنها شبیه هستند اما در رنگهای متفاوت هستند .

مترو در استانبول

فرمت شمال از لِوِنت 4 به ایستگاه آتاتورک اتو Sanayi در مسلک (Ayazağa) وارد خدمت در سال 2009،

و همچنین به عنوان یک برنامه افزایشی از جنوبی از  تقسیم به شیش حانه ایستگاه در بی اوغلو ، در نزدیکی ورودی شمالی تانل بود.

آخرین بندر شمالی برای کوتاه مدت، حاجی عثمان در سال 2011 افتتاح شد.

بقیه بخش جنوب مترو، که به یانی کاپی ، در سراسر شاخ طلایی بر روی پل و زیرزمینی از طریق شهر قدیمی، اجرا می شود نیز در دست ساخت است.

گسترش جنوب از M2 از شیش حانه به یانی کاپی در طول پل طلایی جدید در سال 2013 افتتاح شد اجازه خط به مرکز یِنی کاپی یافت .

سرانجام خطوط شرقی خطوط فرودگاه (M1A) و باغجی لار (M1B) از آکساری به این مرکز انتقال در سال 2014 گسترش یافت.

در سمت آسیا، طول 26.5 کیلومتر (16.5 مایل) طول خط M4 در تاریخ 17 اوت 2012 تا کارتال باز شد .

این خط در مجموع 19 ایستگاه دارد.

اتصال به فرودگاه صباحی گکتن پیشنهاد می شود.

ساخت و ساز نیز در M5 آغاز شده است که لینکهای اوسکودار، عمرانیه و چِکمه کوی را در سمت آسیایی پیوند خواهد داد.

تمام خطوط توسط مترو استانبول (نام جدید استانبول اولاشیمA.Ş.) متعلق به شهرداری استانبول است.

تراموا استانبول

استانبول تراموا های اسب را در سال 1872 افتتاح کرد و این افراد تا سال 1912 به مردم استانبول خدمت می کردند.

پس از این تاریخ، تراموا الکتریکی ساخته شد و ابزار اصلی حمل و نقل عمومی شهری تا سال 1966 بود.

مسیرهای بسیاری شبکه گسترده ترین آنها در سال 1956 با 108 میلیون مسافر در 270 شاتل در 56 خط ساخته شد.

ترامواکها برای چندین دهه مدرن نشده و برخی از اتومبیل های 1911 هنوز در دهه 1960 در حال اجرا بودند.

در آن زمان اتوبوس های مدرن سفرهای سریع تر و مستقیم تر انجام می شد.

با توجه به مسائل منفی، سیستم تراموا در اواسط دهه 1960 بسته شد.

از اوایل دهه 1970 تراکم ترافیک بدتر شد.

در اواسط دهه 1980، استانبولی ها متوجه شدند که گسترش غیرقابل کنترل موتور و بستن شبکه تراموا اشتباه بوده است.

در حال حاضر، طرف آسیایی دارای سیستم تراموا قدیمی است.

در حالی که طرف اروپایی هر دو تراموا قدیمی و سیستم تراموا مدرن است.

تراموا مدرن شامل خطوط T1 و T4 است.

که در ابتدا با 55 طبقه پایین Bombardier Flexity Swift و 32 Alstom Citadis اداره می شد .

خط دیگر (T4) در سال 2007 بین اِدیرنه کاپی و مِسجیدی سلام افتتاح شد .

22 ایستگاه وجود دارد و طول آن 15.3 کیلومتر است.

از مارس 2009، خطوط بین توپکاپی و حپیب لر با وسایل نقلیه LRT ساخته شده توسط SGP در سال 1989 کار می کند.

در سال 2012، سوار روزانه 380 سفر  و 100،000 مسافر بود.

ریل قطار

از ژوئن 2013، خطوط حومه ای در دو طرف شهر ( حومه استانبول و حومه حیدرپاشا ) برای کارهای بازسازی و همچنین برای ،

همجوشی آنها در یک خط با استفاده از تونل زیر آب از طریق بسفر به عنوان بخشی از مرمره بسته شد پروژه

در اوت 2016 تنها بخش های زیرزمینی مرمره بین کازلیسه و آیریلیک چِشمِه سی در حال اجرا هستند.

بقیه خط ها هنوز در حال ساخت مجدد هستند.

اجرا توسط IETT از تونل (1875) در استانبول ترکیه اولین خط زیرزمینی راه آهن در بود قاره اروپا ، و خط دوم راه آهن زیرزمینی در جهان پس از لندن را زیرزمینی استانبول توسط دو راه آهن فضایی زیرزمینی ،

از سبک های مختلف استفاده می شود.

تونل قدیمی تر از این خطوط است .

این خط قدیمی ترین خط مترو زیرزمینی در قاره اروپا است و دومین در جهان پس از لندن است .

تانل 573 متر طول با اختلاف ارتفاع 60 متر و ایستگاه های میانی بین کارا کوی و میدان تانل است .

از سال 1875 به طور مداوم در خدمت بوده است.

در اصل بخار با دو قطار چوبی در حال اجرا بود.

که در سال 1971 مدرن شده است.

امروزه خط یک ردیف با یک حلقه عبور است، با برق کار می کند.

و بر روی لاستیک ها بازسازی مجدد ex- RATP MP 55وسایل نقلیه شده است.

یک سفر حدود 1.5 دقیقه طول می کشد .

حدود 15،000 نفر هر روز از خط استفاده می کنند.

بر خلاف یک مدرن که در زیر آن فواصل زمانی بطور دقیق پنج دقیقه اجرا می شود، این برنامه دارای برنامه منظم تر است.

در ماه ژوئن سال 2006، دومین خط فیکرهای مدرن، Fabulator Kabataş-Taksim Funicular ، توسط اولاشیم A.Ş اداره می شود.

و بندر سیابوس و ایستگاه تراموا کاباتاش را با ایستگاه مترو در میدان تاکسیم متصل می کند .

حدود 600 متر طول دارد و در 110 ثانیه حدود 60 متر صعود می کند.

Metrobüs BRT در استانبول

سیستم اتوبوسرانی سریع (BRT) در استانبول Metrobüs نام دارد .

ساخت خط Metrobüs BRT در سال 2005 آغاز شد.

اولین خط بین آوجیلار و سُوتلو چِشمه اجرا می شود .

این خط 41.5 کیلومتر طول دارد و دارای 35 ایستگاه است که در بزرگراه اصلی استانبول واقع شده اند و D 100 نامیده می شوند .

این در حال حاضر با توانایی مرسدس ، مرسدس بنز Citaro ، و برخی از اتوبوس Phileas کار می کند.

سواری روزانه 715.000 مسافر است.

یک فرمت به نام بِیلیک دوزو در سال 2012 افتتاح شد.

لیره ترکیه